به دشت جنونم کشاندی تو غم           بــــه روز سیاهـم نشاندی تو غم

نکردم جـــــــهان تلخ برکام کس           کــه زهر جفایم چشاندی تو غـم

خوشـــــا روزهای خوش کودکی          که داى?م ز من دور ماندی تو غم

مــــرا چون جدا دیدی از یار خود           بـــه مهمانی خود بخواندی تو غم

 زلیـــــلای خود چون جدا کردیم           بـــه دشت جنونم نشاندی تو غم