گیاه گاو زبان:

گیاه گل گاوزبان به عنوان یکی از غنی‌ترین منابع اسیدهای چرب اصلی بشمار می‌رود. گل گاوزبان یک گیاه علفی یک ساله‌است که از اردیبهشت تا شهریور گل می‌دهد.

گاوزبان گیاهی است علفی و یکساله که ارتفاع ساقه آن تا 60 سانتیمتر می‌رسد ساقه آن شیاردار و خاردار می‌باشد. برگ‌های این گیاه ساده و پوشیده از تارهای خشن است. گلهای آن به رنگ آبی، سفید و بنفش می‌باشد.

گاوزبان احتمالا از شمال آفریقا به نواحی دیگر راه یافته و امروزه در منطقه مدیترانه، نواحی شمال آفریقا و قسمت‌هایی از خاورمیانه می‌روید. گل، برگ و سرشاخه‌های گلدار آن به مصرف دارویی می‌رسد.

گاوزبان گیاهی مقاوم به شوری است که قادر به جذب یون‌های سدیم، کلر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم از خاک می‌باشد و می‌توان از این گیاه برای خارج ساختن این یون‌ها از خاک و اصلاح خاک‌های شور و قلیا استفاده کرد.  در ویکی پدیای زبان های دیگر به ترکیبات سمی و آلکالوئیدی این گیاه هم اشاره شده.

بر اساس کتاب قانون بوعلی سینا:(قانون در طب انتشارات صداوسیما صفحه 202) مزاج:گرمیش نزدیک به اعتدال است و کمی به سوی گرمی گرایش دارد، در آخر اول رطوبتی دارد.خوزی گفته است در آخر دوم سرد و تر است و این نظریه از راستی دور است.

1)گل گاو زبان و برگ‌های آن تصفیه کننده خون است.
2) آرام کننده اعصاب است.
3) عرق آور است.
4) ادرار آور است.
5) کلیه‌ها را تقویت می‌کند.
6) سرماخوردگی را برطرف می‌کند.
7) برای از بین بردن سرفه از دم کرده گل گاو زبان استفاده کنید.
8) در درمان برونشیت موثر است.
9) بی اختیاری دفع ادرار را درمان می‌کند.
10) التهاب و ورم کلیه را درمان می‌کند.
11) در درمان بیماری سرخک و مخملک مفید است.
12) ضماد برگ‌های گاو زبان برای رفع ورم موثر است.
13) برگهای گاوز بان را بپزید و مانند اسفناج از آن استفاده کنید.
14) برگهای تازه گل گاو زبان دارای مقدر زیادی ویتامین C می‌باشد و در بعضی از کشورها آنرا داخل سالاد می‌ریزند.
15) این گیاه درمان خوبی برای فلاش بک زدن های متوالی در زندگیست.