دانی از چه رو گاه گاه آید زلزله  . . .  چون زمین هم می‌کند با نام زینب هلهله

دانی از چه رو گاه گاه توفان می‌شود . . . صحنه جنگیدن عباس اکران می‌شود

السلام علیکم یااباصالح المهدى (عج)السلام علیک یاامین الله فى ارض وحجته على عباده(یاصاحب الزمان آجرک الله)ماه محرم رابر شما وعاشقان حسین تسلیت عرض مینمایم.

کاش می شد در زمـــان عــــــاشـــقی

عـــــشق را در هـــــــر کـــــجا فریاد زد

در زمــــــــــان گیـــــــــــر دار زنــــــدگی

لحظه ها را یک به یــــــک احساس داد

کاش می شـــــد در شمار لـــحظه ها

عشق بـــی قیــــد و قفس را یاد کرد

در حــــــضور گرم و پرشــــور دو دســـت

لـــــــــــــذت با هم شدن را یـــــاد کـرد

کــــــاش مــــــی شد در کنـــــار یکــدگر

از حـــــــصار ایــــــن مـــــــــکان آزاد شد

در کـــــــنار جاده هــــای بـــــی کسی

عطر زیبای من تو ما شدن را یافت کرد

کـــــاش می شد در دل مــــرداب غم

شــــــــادی یـک دل شــــدن را داد زد

بر در دیـــــــــــــــــــواره های قلـــــبمان

عــکس عشـــــــقی جاودان را قاب کرد

الا ای آخرین آوای سرمد کجایی مهـــــــــدی آل محمد          بیا آقا همه چشم انتظارند گل زهــرا دگر طاقت ندارند

خدایا با ظهور آیه ی نور بده شادی به دلهای پر از شور          دلم می میرد با داغ جدایی بیا یابن الحسن آقا کجایی

گـــــــرچه از ریشه ی اندوه، دل آزاد نبود         لیک بر شاخه ی لب یک گل فریاد نبود

نـــــام ما تا به نهانخانه ی تقدیر گذشت         دست هـــر مهر بجز پنجه ی بیداد نبود

گــــرچه پیمان نگسستیم ز پیمانه و لیک         مستی بـــاده حــــریف دل ناشاد نبود

غــــنچه ی عقده به باغ دل ما بودو دریغ         پنجه ی عـــــقده گشای نفس باد نبود

جان ما حسرت پیغام لب شیرین داشت         غــــــم ما نیز کم از غــــصه فرهاد نبود

پـــــرده از چهره ی ایام گرفتیم چه سود         در ســـرا پرده ی خاطر، هوس باد نبود

هـــــرچه بینم از دل غمدیده است

مـشکل دل مشکلی پیچیده است

هــــــرچه گویم شکوه های دل بُوَد

گر سخن بیجا و گر سنجیده است

بــــار غــــــــم سنگین نماید بار دل

بــــــــاز شد بـــــــار دگر سربار دل

از هــمه بـــــــار غـــــــم و بار ستم

بــــــار هجران کرده مشکل کار دل

درد دل ، درمـــــــان دل و بیمار دل

بی خبر دل، مست دل، هشیار، دل

دل تسـلی بخش دل گردیده است

هــــم پرستار است و هم بیمار دل

ما در ایــن گلشن زمانی های و هوئی داشتیم

در مـــیان عنــدلیبان آبــــــــــــــروئــی داشتیــم

گلشن از زیــــبا پسندیهای مـــا شد باغ حسن

بـــا گــــل و ســـــرور و صنوبر گفتگویی داشتیم

ساغـــــــر و صهبا ز مـــــا اینجا بـــلند آوازه شد

مـــا در این میخانه جامــــی و سبوئی داشتیم

لالـــــــه از داغ دل ما شد به عــــــــالم داغـدار

مــــا در این گلشن هزاران لاله روئـــی داشتیم

با غــــــــــــم دل سالها با خوشدلی بردیم سر

دل اگر خون بود ، خندان خُلق و خوئی داشتیم

این سطر مختصر را گفتم که او بخواند

هرچه به او نگفتم می خواهم او بماند

او اولش نمی خواست ترکم کند ولیکن

فــــــــهمید راز من را ، او رفت تا بماند